Perspektywa psychodynamiczna rozwinęła się z psychoanalizy Zygmunta Freuda. Podstawowym celem psychoanalizy jest uświadomienie klientowi jego własnych pierwotnych skłonności (mianowicie związanych z seksem i agresją) oraz różnych środków obrony wykorzystywanych do utrzymania ich w ryzach.
Psychoterapia dorosłych
Istotnymi narzędziami procesu psychoanalitycznego są swobodne skojarzenia oraz badanie przejścia klienta w kierunku terapeuty, definiowane jako skłonność do przyjmowania nieświadomych myśli lub emocji o znaczącej osobie (np. rodzicu) i „przenoszenia” ich na inną osobę. Główne odmiany praktykowanej dziś psychoanalizy freudowskiej to psychologia jaźni, psychologia ego i teoria relacji obiektowych. Wiecej się dowiesz z PSYCHOTERAPIA GESTALT – CO TO JEST?.
Te ogólne orientacje wpisują się obecnie w ramy psychologii psychodynamicznej, której wspólne tematy obejmują m.in. badanie przenoszenia i obrony, docenianie siły nieświadomości oraz skupienie się na tym, jak wczesne zmiany w dzieciństwie wpłynęły na obecny stan psychiczny pacjenta.
Psychologia humanistyczna rozwinęła się w latach 50. w odpowiedzi na behawioryzm i psychoanalizę, głównie dzięki skoncentrowanej na osobach terapii Carla Rogersa (często nazywanej Terapią Rogeryjską) i psychologii egzystencjalnej rozwijanej przez Wiktora Franka i Rollo Maya. Rogers uważał, że klient potrzebuje tylko trzech rzeczy od klinicysty, aby doświadczyć poprawy terapeutycznej – zbieżności, bezwarunkowego pozytywnego stosunku i empatycznego zrozumienia.
Psychoterapia dla dzieci
Stosując fenomenologię, intersubiektywność i kategorie pierwszoosobowe, podejście humanistyczne stara się uzyskać wgląd w całą osobę, a nie tylko w jej rozdrobnione części. Ten aspekt holizmu łączy się z innym wspólnym celem praktyki humanistycznej w psychologii klinicznej, którym jest dążenie do integracji całej osoby, zwanej również samodostosowywaniem się. Od 1980 roku, Hans-Werner Gessmann włączył idee psychologii humanistycznej do psychoterapii grupowej jako psychodramę humanistyczną.
Zgodnie z humanistycznym myśleniem, każdy człowiek ma już wbudowane potencjały i zasoby, które mogą pomóc mu zbudować silniejszą osobowość i poczucie własnej wartości. Misją psychologa humanistycznego jest pomaganie jednostce w wykorzystaniu tych zasobów poprzez relację terapeutyczną.
Zachowania behawioralne i poznawcze
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) powstała w wyniku połączenia terapii poznawczej z racjonalną terapią emocjonalną i terapią racjonalnych zachowań emocjonalnych. CBT opiera się na teorii, że to, jak myślimy (poznanie), jak czujemy (emocje), jak działamy (zachowanie), jest powiązane i oddziałuje na siebie w złożony sposób.
Z tej perspektywy niektóre dysfunkcyjne sposoby interpretacji i oceny świata (często poprzez schematy lub przekonania) mogą przyczyniać się do emocjonalnego niepokoju lub powodować problemy behawioralne.